Falarek Band- Freex

Taką transowość w muzyce cenię sobie strasznie wysoko. Lubię brylewszczyznę pod każdą postacią. Można odlecieć. Pamiętam jak ciężko było dostać tą kasetę. Właściwie, to po prostu nie miałem kasy by ją nabyć sobie i była ona po prostu obiektem moich westchnień, gdy spotykałem ją na półkach sklepowych. Gdy kasa była już mniejszym problemem, to znów z dostępnością Falarka było ciężko. I chyba nadal niezbyt łatwo to wydawnictwo nabyć.

Freex

Do tego wszystkiego psychodelia okraszona nie mniej odjechanym tekstem. Tak, poezja rockowa. A co z resztą płyty? Falarek style! Może nie jest to jakieś wielkie dzieło oparte na przebojach, bo nei takie ząłożenie chyba było. To płyta do przetrawienia, trzeba jej się oddać i wtedy będzie dopiero kąsała i zapadnie w głowie na dłużej. Mam dni, że nie  mogę jej słuchać, a czasami jak trafi w klimat to jest lekarstwem na zmęczenie i mogę z nią polecieć tam gdzie inni muszą zapodać sobie różne wspomagacze by tam trafić.

W kwestii formalnej. Recenzje, które zamieszczam, czytam dopiero po napisaniu swojego posta, by się nie sugerować. Jeśli czasem treści i wnioski są podobne to znaczy... właściwie to nic nie znaczy. Wiecie co chciałem napisać.

Dobrze, że w momencie gdy ta płyta wychodziła, nie poznałem jej w całości, bo nie spodobałaby mi się. Nie ma takiej siły. Potepił bym ją i zrzucił w otchłań piekielną z opisem: niestrawny, hałas oparty na chaosie i rozmydlonych gitarach i wokalach", a tak dzięki "spóźnionej premierze" w moich uszach znalazła się znakomita płyta. I takie granie dzisiaj bardziej mi robi niż kiedykolwiek.