Hey- Schisophrenic Family

Kolejna płyta, o której napisano i powiediano już wszystko. Kiedyś straszna szajba i odlot przy słuchaniu pierwszego Hey-a. Dzisiaj ogromny sentyment i szacunek za to co wtedy dla mnie zrobili. A dzięki tej płycie pokochałem w pełni polskiego rocka. Wtedy wydawało mi się, że ta płyta jest na światowym poziomie, że wtedy spokojnie mogłaby się ukazać ona na zachodzie. W sumie to nie wiem, czy czasem tak nie było, bo i dzisiaj każdy numer robi na mnie wrażenie, a do tego znam każdą sekundę każdego utworu na pamięć. To były czasy. Hey rządził niepodzielnie.

 Muzyka to jedno, a teksty pani Katarzyny to odrębna sprawa, owszem w dużej części po angielsku, ale te po polsku są znakomite. Są o czymś, nie znajdziesz w nich oklepanych standardów lirycznych jakich pełno w wielu tekstach polskich rockmanów. Ma swój styl, swój język i udowodniła to już na pierwszej płycie. Do dzisiaj ten poziom utrzymuje , i mimo iż współczesny Hey to muzycznie już totalnie inny twór i inna filozofia grania, to teksty nadal są łącznikiem. Aktualnie wolałbym sobie czytać teksty wokalistki Heya niż słuchać ich dziwnej muzyki, ale to tylko potwierdza klasę jej jako tekściarki. Dobra, co ja tu robię za analizy, przecież nie o tym miało być.

 „Fire” – klasyka polskiego rocka i na tym powinienem zakończyć, ale skoro to taka ważna płyta dla mnie i milionów mnie podobnych, należy jej się wiecej uwagi, stąd mnóstwo materiałów prasowych z czasów wydania przez nich pierwszej płyty i szału jaki potem nastąpił. Szał trochę mnie denerwował bo zrobił z Hey'a dziewczeński zespół za sprawą swoich balladowych utworów powszechnie znanych i uznanych za przeboje. A na tej płycie jest cała masa porywających banachowych riffów gitarowych. Takich, że do dzisiaj mnie dziwi, że mogły one powstać w naszym Hajmacie.

Sprawcy zamieszania:

Znów mam dylemat natury dibrobytu. Nie wiem jaki link wstawić jako reprezentanta hejowego debiutu. Napewno nie będzie to hymn o nadziejii, ani pieśń feministyczna o zazdrości, bo te numery śpiewała cała Polska na początku ostatniej dekady ubiegłego stulecia. Muszę pomyśleć, a tym czasem kolejna dawka materiałów prasowych.

Tu na przykład dowiemy się czego słuchała kiedyś madmłazel Kasia:

Ciekawe, słuchała, a może słucha nadal tego co ja. No może oprócz Szined.

One Of Them- klip Luzu

Zmieniamy gazetę:

prawie monografia

Skoro tyle do czytania, to do słuchania wybrałem krótki, szybki numer co by nie zanudzać:

Schisophrenic Family