Róże Europy- Grafika czyli Poganie! Kochaj i Obrażaj

Najlepiej brzmiąca w końcu płyta Róż. Gdy kupiłem sobie oryginalną kasetę słuchałem ją bez przerwy, wydawała mi się wtedy płytą mojego życia. Wszystko mi się na niej podobało. Od tradycyjnie liryków Pana Klatta po każdą najdrobniejszą zagrywkę gitarową. Sam nie wiem dlaczego użyłem czasu przeszłego, w sumie nadal mogę słuchać tej płyty w całości bez wstydzenia się za siebie i swój gust. Jakiż czułem się zrozumiany, albo wydawało raczej mi się że teksty tych utworów mówią o mnie, lub przynajmniej o sprawach, które mogły mnie dotyczyć. Takie są uroki chłonięcia muzyki podczas czasu największej hormonalno emocjonalnej przemiany wewnątrz komórkowej jaką wtedy przechodziła moja nad, pod i świadomość.

Bezdyskusyjnie „Jedwab” pociągnął ta płytę w mediach i mi też się bardzo wrył się ten numer pod kopułę, dzisiaj jest skatowany, zasłuchany i zniszczony przez miliony odtworzeń w mediach. Na szczęście ten klasyk ma równorzędnych partnerów obok siebie. Bo czy gorszym numerem jest „Grafika”, "Ułani" czy też „Kontestatorzy”? Nie. Nie są gorsze. Moje serce wypełnione jest miłością do tej płyty. Zresztą wielokrotnie wylewałem już morze liter zachwycając się wczesną twórczością Pana Piotra i jego kompanów. Dowody?

Płyta pierwsza: „Stańcie przed lustrami”

Płyta druga: "Krew Marilyn Monroe”

Płyta trzecia: "Radio młodych bandytów”

Słucham tej płyty nadal, bez poczucia obciachu, wstydu, że to muzyka dla zbuntowanych trzynastolatków. Znakomite granie. Nastąpi teraz retrospekcja płyt Róż. Skoro już napisałem o wszystkich ważnych dla mnie płytach tego zespołu, niech teraz zostanie przeprowadzona wnikliwa analiza ich twórczości przez organ niezależny.

Dla fanów tekstów Piotra Klatta zamieszczam poniżej wszystkie teksty z tej płyty:

Grafika

Grafika II