Aya RL- "Czerwona"

Nie powinienem tego robić. Pisać trzeci raz o tej samej płycie, ale w końcu na swoim blogu mogę pisać kiedy chcę i o czym chcę, nie mam żadnych odgórnych obwarowań i wytycznych.  Muszę to zrobić bo chodzi za mną ta płyta już prawie miesiąc. Wszystko za sprawą jednego sobotniego wieczornego spotkania przy alkoholu. Procenty przybywały, noc ciemniejsza i bardziej głucha się robiła, nastroje natchnione. Gospodarz spotkania u którego gościem byłem położył w końcu na talerzu gramofonu tą płytę.

 Z tego co pamiętam a na szczęście dobrze pamiętam, przesłuchaliśmy ją całą w skupieniu i z wyraźnym zachwytem na ustach i uszach. Być może w tym zachwycie zbyt duży udział miały napoje serwowane w trakcie odsłuchu, ale nie zmieniam zdania. To jest znakomita płyta. Ponadczasowa, natchniona. Dogłębnej analizy kilku utworów dokonałem we wcześniejszych postach. Zainteresowanych proszę o odszukanie ich w liście utworów ukrytej w tekściegdzies poniżej.

 Oprócz nich zostały nam same kapitalne rzeczy, bo czy można przejść „Księżycowym krokiem” obojętnie obok „Naszej ściany” unikając zdjęć i zastanawiając się „Czy to oni?”. Dlatego też „Nie zostawię” niczego na Ulicy miasta”, bo to „Polska”, mimo iż już w swoim „wariancie C”, ale nasza. Gdy to wszystko widzę to co mi zostaje? Mogę jedynie skoczyć w "Pogo I" i w "Pogo II".

nośnik kasetowy do kolekcji: