Elektryczne Gitary, oraz okres błędów i wypaczeń

Naszła mnie dziwna ochota (a wcale nie mam objawów związanych z syndromem odstawienia czy też przesilenia alkoholowego),aby przesłuchać sobie takie pozycje polskiego rocka, które nie przetrwały próby czasu i dzisiaj leżą sobie jedynie w skansenie i mają wartość historyczno-sentymentalną. To takie płyty, których kiedyś słuchałem dosyć często, jednak bardzo szybko wzniosłem się na wyższy poziom percepcji muzycznej i takie rzeczy przestały mi wystarczać, by zaspokoić swój wygłodniały gust związany z degustacją dźwięków. Można by rzec, że dzisiaj to prawie wstyd się przyznać, że się kiedyś takich rzeczy słuchało.

Pierwszą pozycją z tej grupy jaką tu zeskanuję i popełnię kilka zdań na jej temat, to w sumie chyba dzisiaj najlepiej przeze mnie wspominana kaseta. Ileż ja razy wysłuchałem tej kasety. Teksty niektóre całkiem niezłe, muzyka wtedy wydawała mi się odkrywcza. W sumie to nie wiem czy ta płyta jest aż taka zła, by nie mogła ona sobie leżeć obok innych pełnoprawnych kaset i płyt w moim domu. Muszę sie zastanowić. Mnóstwo melodyjnych rzeczy, które wchodzą do ucha od pierwszego przesłuchania.

Wielka Radość

Przesłuchałem tej kasety w skupieniu, jednak zostawię ją w kartonie, chociaż nie jest aż tak  źle jak mogłoby sie wydawać. Powiem tak, gdyby to ktoś włączył nie wiem np. podczas imprezy, podczas wspólnej degustacji artykułów spożywczych, nie kręcił bym głowa i nie oponował by to usunąć z odtwarzacza. A teraz idę sobie włączyć Jody Grind- taki staroć z siedemdziesiątych lat. A co.

A teraz ewidentne niewypały mojej młodości Nie wszystko zachowało się na mych półkach i w kartonach, więc nie wszystko będzie dokumentowane materiałem archiwalnym. To tylko mały wycinek mnie z okresu błędów i wypaczeń. 

Mógłbym w sumie zrobić z każdego tego utworu zrobić osobnego posta, ale mijałoby się to z celem, bo w końcu to utwory których nie słucham. Dobra otwieram katakumby zapomnianych i niesłuchanych już przeze mnie rzeczy. Na pierwszy ogień niech pójdzie Big Cyc ze swoją drugą płytą. Od niej zaczałem to przesłuchiwanie archiwaliów. Oj dawno nie słyszałem tak słabej płyty. Jak mogłem tego kiedyś słuchać. Z wczorajszego przesłuchania został mi jedynie w głowie ten numer:

Karel Rege

Perkusja brzmi jakby pan odpowiedzialny za perksusję siedział w pokoju obok i naparzał w kartony. Dramatycznie drewniane brzmienie. Zresztą podobne było na pierwszym Proletaryacie. W końcu to Izabelin studio. Ło matko bosko, a zaraz obok pierwszy Big Cyc, też mi się to kiedyś nawet podobało. To jedne z pierwszych kaset jakie włożyłem do magentofonu po nawróceniu się na rokendrola. Lecz umówmy się, kto wtedy nie miał tej kasety i nie słuchał tych pierwszych dźwięków w popeerelowskiej rzeczywistości.

Dzisiaj nie jestem wstanie słuchać takich rzeczy. Nie wiem jaki numer z tej płyty mogę przesłuchać bez bólu. Tych pozycji było i jest zapewne więcej, na szczęście jednak tylko te kilka kaset ostało się po wojennej zawierusze.

Kontestacja

Więcej grzechów nie pamiętam, albo ukryłem je głęboko w swej podświadomości.