Kombi- Black & White

Kombi 4. A mówcie co chcecie. Dobrze się tego słucha. Może bardziej z sentymentu niż w poszukiwaniu Mount Everestu doznań dźwiękowych. Przyjemne granie, które jeszcze bardziej zyskałoby na wartości gdyby było zrobione na żywych instrumentach, dodać Skawiński z Tkaczykiem powinni głębi gitar, wyrzucić plastikowe "pięciokąty perkusyjne", które wtedy chyba wszystkie zespoły wzięły sobie za punkt honoru, by je mieć w swoim składzie i wypróbować swoich sił w starciu z nimi. Moim zdaniem Kombi przegrało to starcie. Ale takie to były czasy i żywe instrumenty były w odwrocie.

 

Mam ten dar, że mogę w wyobraźni usłyszeć jak te numery zabrzmiały by gdyby na warsztat wziął je faktycznie zespół z rockowym instrumentarium. Toż to idealny materiał do zagrania na dwie gitary, bas i żywa łomoczącą perkusję. I to słychać, że potencjał w kompozycjach tu jest, zresztą jak na każdej płycie Kombi, dzisiaj kojarzącej się jednoznacznie z obciachem i brakiem swojej wizji na muzykę. A to za sprawa eksperymentów Skawińskiego z dodaniem drugiego „i” do nazwy zespołu i graniem szmaciarstwa za przeproszeniem okrutnego. Trzeba było dać umrzeć śmiercią naturalną legendzie. Teraz byliby klasykami, a tak są żywym trupem ubierającym się w najnowsze kolekcje projektantów mody (patrz sty uprawianej muzyki, mosty aviniony, scena dance czy coś w tym stylu)

 

 

Kolejny mój wpis, w którym wyżywam się na tym zespole, ale sympatia do zespołu i ich twórczości zostaje. Tyle przebojasów ponadczasowych ma na koncie Kombi, że nie mogę o nich do końca źle myśleć. Przeszukajcie sobie sami mojego bloga, to zobaczycie ile utworów umieścili chłopcy z tamtych lat na moim swoistym rankingu najlepszych polskich utworów.

 

 

A co znajduje się na Kombi 4? Oto moi ulubieńcy:

nieśmiertelny przebój zespołu z genialnym teledyskiem uważam zrealizowanym na światowym poziomie, z udziałem Karoliny Wajdy i nieżyjącego aktora Jacka Chmielnika, a wszystko wyreżyserowane przez Machulskiego. A do tego bardzo dobry napój koloru rudego spożywany przeze mnie wieczorami.

Rendez Vous- kolejny mega utwór i teledysk filmowy. Świetny bas Tkaczyka. To chyba największe muzycznie znane rzeczy na tym krążku, oprócz nich na Kombi 4 jest masa niezłego materiału.

 

Lawina- Kamień Do Kamienia- rock zagrany na plastikowo, ach ten Waldek Tkaczyk!

Zaczarowane miasto, no mam słabość do takich instrumentalnych wzniosłych melodii nie wiem czemu. W sumie pozostałe utwory mogę też wymienić bo przesłuchałem ta płytę sobie dzisiaj jednym ciągiem bez znudzenia. To tez o czymś świadczy.

Koniec końców co by nie pisać, górę bierze sentyment, że słuchałem sobie kiedyś tego analogu jako trzynastoletni szczyl i strasznie robiły mi te numery, dzisiaj raczej już nie znalazłyby zrozumienia tak zaaranżowane kompozycje w moim "szerokim guście".