Urszula- Malinowy Król

Coraz gorzej ze mną. Kupiłem sobie ten winyl całkiem niedawno i go słucham. Całe życie znałem Urszulę lepiej lub gorzej. Zazwyczaj gorzej. Co mi siedziało w głowie, to oczywiście "Malinowy Król" i "Dmuchawce, latawce". Patrzę na ten winyl i myślę sobie a, co tam niech stanie na półce, przecież tyle mam płyt, to jedna więcej nie zaszkodzi, a do tego pomyślałem sobie, że okładka idealnie wpasowuje się w to co od czasu do czasu się bawię, czyli sleeveface. Tak więc kupiłem. Włączyłem.

Oczywiście większość utworów znałem, bo trudno nie znać tych hitów lat osiemdziesiątych. Jednak tym razem płyta ta zaczęła mi się składać w jedną, całkiem spójną opowieść. Brzmieniowo, pełen syntetyk, tekstowo Urszula. Nie było by tej płyty zapewne bez muzyki, którą stworzył Romulad Lipko a wykonała Budka Suflera. Wszystko to zaczęło mi nawet miło w uchu grać. To zapewne dlatego, że jestem ewidentnie duchem ostatnio w tamtej epoce. Przyjemny synth pop praktycznie bije z każdego utworu. Jako fan rocka, sam się sobie dziwię, że pisze te słowa. Trudno, może mi się w głowie coś po czterdziestce przestawiło. 

Najlepsze jest to, że każdy utwór z tej płyty to potencjalny przebój i wszystkie te utwory w takiej czy innej formie funkcjonują w naszej kulturze i świadomości. Niezła płyta. Naprawdę. A okładki nie dało się zrobić, bo za dużą głowę ma Urszula na tej płycie i nie mogę znaleźć proporcji z modelką moją. A ostatni utwór proszę Państwa jest światowy:

Temat Bożeny