Kult- Tata Kazika

Nie łączę się w ogólnopolskim powszechnym zachwycie nad tą płytą. To Kult tak „kultowy”, że już nie mój. Mało tu rockowego grania, a wiele folkloru ulicznego rodem z PRL. Takie były założenia, bo muzyka jest zrobiona w duchu tej epoki, która zresztą widoczna jest przede wszystkim w tekstach ojca Kazika. Nie mam absolutnie żalu, za tą płytę. Kazik chciał, czuł, musiał to nagrać i w porządku, ja jej po prostu nie słucham. Nie można odmówić przebojowego potencjału takim hitom lat dziewięćdziesiątych jak „Celina” czy „Baranek” który był niemiłosiernie katowany wszędzie. Zapewne to właśnie te dwa numery były lokomotywą tego wydawnictwa i wprowadziły płytę „Tata Kazika” do kanonu polskiego rocka. Pewnie zasłużenie leży tam ta płyta, która do tego znakomicie się sprzedała.

Takie „pijackie” przyśpiewki jak „W Czarnej Urnie” czy też „Wróci Wiosna Baronowo” bliższe są piosenki aktorskiej niźli rockowej. Drażnią mnie również takie wtręty Kazika z jego „menelskim” głosem w niektórych utworach. Lista zarzutów może być jeszcze dłuższa ale nie chce się narażać fanom Kazika i samemu Kazikowi, ale jeszcze pozwolę sobie skrytykować cały charakter płyty, która jest ścieżką dźwiękową do pijackiej imprezy w jakiejś knajpie, czy też tak sobie wyobrażałem jak może zabrzmieć zespół grający na bankietach. Powtórzę, wiem, że tak właśnie Kult po części chciał zabrzmieć. Mnie to niestety nie rusza. Najlepszym przykładem, że cała płyta jest zupełnie inna od tego do czego mnie zespół Kult przyzwyczaił  niech będzie utwór, w sumie bardzo kaziowy w formie, a wykonany  w języku ojczystym Piotra Wysockiego czyli „Dyplomata”

 

 

 

Tak czy inaczej, chcąc nie chcąc odkładam na wieczność tą kasetę na półkę i nie zamierzam do niej wracać. Jaki klip mogłem wrzucić jeśli nie "Baranek" chociaż strasznie irytuje mnie ten refren, zwrotka, owszem muzycznie znakomita. Co do "Celiny" to chyba jednak preferuję kazikową szybką wersję.

 

 

Oba klipy są filmowo świetne, miło popatrzeć sobie po latach na te obrazki. Teksty to odrębna sprawa. Teksty są życiowo mądre, właściwie to poezja rockowa pełną gębą. I im nic zarzucić nie mogę i nie chcę.