Farben Lehre- Nierealne Ogniska

Już pisałem, że nie jestem fanem Farbenów. W całości ich płyty są po prostu dla mnie niestrawne. To, że ich muzyka mi się nie podoba nie znaczy, że nie mam szacunku dla nich za to co robią konsekwentnie od lat. Na palcach prawej i lewej ręki zliczyć mogę ich numery, które mi się podobają. Ale te, które mi się podobają znajdą się tu wszystkie. Bo sa bardzo dobre i ważne dla mnie. Jeden już był zresztą na początku mej pisaniny (kower co prawda, ale był).

dygresja:

zliczyłem utwory tego zespołu, które mi się podobają i o których jeszcze napiszę. Będzie ich tyle ile jest na zdjęciu palcy. Swoją drogą myślałem, że będę musiał jeszcze jedną rękę dołożyć albo chociaż dwa palce. Ale starczyła jedna ręka.

powrót do wątku głównego

Płyta z której pochodzi utwór "Nierealne ogniska" czyli "My maszyny" totalnie mi się nie podoba. Tym bardziej utwór, który jest bohaterem dzisiejszego posta zasługuje na uwagę, bo jest zupełnie odmienny od reszty płyty. Poznałem go oczywiście dzięki trójkowemu Brumowi, bo gdzie indziej mogłem go usłyszeć. Słuchałem go na kasprzaku aż do momentu biodegradacji kasety. Po latach oczywiście pomogła mi Telekomunkacja Polska i jej neostrada.  

Cóż jeszcze. Fajnie zagrany kawałek z niegłupim tekstem nawet smutnym bardzo. Tylko nie mogę sobie poradzić z interpretacją refrenu. Zwrotki są klarowne, ale dlaczego śpiewają w refrenie "nierealne ogniska"? Jak to się ma do zwrotek.

liczę, że mój internetowy intrpretator mnie oświeci w tym temacie

Zespołowi chyba też ten kawałek się podobał bo nawet jest video do niego

Nierealne ogniska