Republika- Reinkarnacje

Płyta Republiki lecz chyba najmniej republikańska. Soczyste, potężne brzmienie gitar, rockowe również potężnie brzmiące klawisze, rockowy śpiew, solówki gitarowe dłuższe i bardzo gitarowe niż zwykle to w Republice bywało. Bardzo mi się to wcielenie Republiki podoba, chociaż ciężko było mi na początku przebić się przez płytę.

Lecz muzyka w połączeniu z tekstami po kilku przesłuchaniach zaczęła na mnie działać. Najlepiej słuchać tej płyty w całości. Składa się ona w jakąś taką jedną opowieść, wędrówkę przez życie. Jest tam wszystko. Od tęsknoty za dzieciństwem, poprzez rozpatrywanie nieszczęśliwie zakończonych miłości, poprzez aktualne miłości te trwające. Jest też o życiu i śmierci. O mijającym dzieciństwie, dorastaniu. O mnie, o każdym z nas. Za to kocham Ciechowskiego, że potrafi w kilkuminutowej formie zwanym utworem muzycznym zawrzeć to co mi czasem jest sobie trudno w głowie poukładać.

Nie interesuje mnie czy fachowcy od muzyki, czy fani mówią, że to zła płyta, nie pasująca do czarno białego wizerunku zespołu. Mi pasuje. Stosunkowo późno tą płytę poznałem, bo dopiero dobrych kilka lat po jej wydaniu nabyłem kasetę, lecz lepiej późno niż wcale.

Na pewno nie jest to muzyka tła, jaka może sobie lecieć podczas imprezy, lepiej włączyć ją sobie głośno w domu czy też na słuchawkach i odlecieć. 

Strasznie długo zastanawiałem się jaki utwór wybrać. Cała płyta jest genialna, każdy tekst dobry i wartościowy, każdy utwór muzycznie porywający. Ach te klawisze, ach te gitary. Normalnie to jest rockowa płyta przesiąknięta rockiem lat siedemdziesiątych, tak mi się to kojarzy. Tak to słyszę

I okładka świetna, też właściwie nie w klimacie Republiki i logo. Poszli po bandzie.

Republika na blogu

Reinkarnacje